تجارت کهنه ای نیست، هنوز حتی بالغ نشده اما سرمایه های هنگفتی را به جیب صاحبانش روانه می کند. اکتیویژن و Call of Duty، الکترونیک آرتز و بتلفیلد، یوبی سافت و Assassin’s Creed، راک استار و GTA و الی آخر، ذاتا همگی یک مشت اسم بی ارزش هستند. آنچه ما پیرامونش سخن می گوییم دلارهای ناقابلی است که اندک اندک دریایی را می سازند و این اسامی را معنی می کنند.
میلیون ها دلار بدنه ی صنعت بازی را در سال ۲۰۱۴ شکل داده اند. این رقم هر سال بزرگ و بزرگ تر می شود و توجه جمعیت بیشتری در سراسر جهان به آن معطوف می گردد. خواسته یا ناخواسته با تجارتی میلیارد دلاری طرف هستیم که باید به بلوغ برسد.
اگر دنیای بازی را اندکی حرفه ای دنبال کنید احتمالا این پرسش برای تان پیش آمده که چرا The Last of Us از میان تمامی عناوین بزرگ سال ۲۰۱۳ مثل Bioshock Infinite و GTA V، با چنین اختلافی موفق به دریافت جایزه بهترین بازی سال شد. پاسخگویی به این سوال، ساعت ها بحث و جدل را نیازمند است اما به طور کلی یکی از دلایل برتری شاهکار ناتی داگ نسبت به بقیه عناوین سال، بلوغی بود که در صنعت بازی ایجاد کرد.
The Last of Us از لحاظ کارگردانی و داستانی، هم رده ی بهترین های هالیوود است، از لحاظ گرافیکی روی کنسولی ۷ ساله شاهکار به تمام عیار محسوب می شود و گیم پلی درگیرکننده ای دارد. صنعت بازی های ویدیویی در مقایسه با رسانه های قدرتمندی چون سینما، همچون کودکی خردسال است، بنابراین اگر عنوانی بتواند المان ها را وارد مرحله جدیدی کند، یک خط شکن محسوب می شود.
Call of Duty سال هاست که نه خط شکن به حساب می آید و نه قاعده ای را به جهت مثبت تغییر داده. هر ساله میلیون ها نسخه می فروشد و چه بسا پرفروش ترین بازی سال می شود اما مدتی است که حتی دیگر در لیست بهترین ها هم قرار نمی گیرد.
برای توضیحات بیشتر به ادامه مطلب مراجعه کنید.........
